Druga praca Heraklesa: Hydra lernejska

Drugą pracą nakazaną przez Eurysteusa było zgładzenie Hydry Lernejskiej, potwora spłodzonego przez Tyfona i Echidne, wychowanego przez Herę jako groźba dla Heraklesa.

Lerna znajduje się nad morzem, o kilka mil od miasta Argos. Na zachód od niej wznosi się góra Pontinos, ze świętym gajem platanów schodzących aż do morza. W gaju tym, z jednej strony zamkniętym rzeką Pontinos - nad którą Danaos poświęcił sanktuarium Atenie - z drugiej zaś rzeką Amymone, znajdują się posągi Demeter, Dionizosa Zbawcy i Prozymne, jednej z piastunek Hery. Na brzegu zaś stoi kamienny posąg Afrodyty wystawiony przez Danaidy. Co roku odbywają się w Lernie tajne obrzędy ku czci Dionizosa, który w tym miejscu zstąpił do Tartaru, udając się po Semele, a niedaleko, w ogrodzonym miejscu, gdzie Hades i Persefona również zstąpili do Tartaru, obchodzone są misteria Demeter Lernejskiej.

Tę żyzną i świętą krainę terroryzowała niegdyś Hydra. Nora jej znajdowała się pod platanem, gdzie z siedmiu źródeł brała początek rzeka Amymone, ona też straszyła na niezgłębionych bagnach lernejskich - które próbował bezskutecznie osuszyć cesarz Neron - gdzie niejeden nieostrożny wędrowiec znalazł swój grób. Hydra miała niezwykłą postać; podobna była do psa i miała osiem lub dziewięć wężowych łbów; a jeden z nich był nieśmiertelny. Niektórzy przypisują jej pięćdziesiąt, sto, a nawet dziesięć tysięcy głów. Tak czy inaczej, była do tego stopnia jadowita, że nawet woń jej trupów powodowała śmierć.

Atena rozmyślała nad najlepszym sposobem zabicia Hydry, a kiedy Herakles dotarł do Lerny na rydwanie powożonym przez Jolaosa, wskazała mu norę bestii. Posłuszny jej radzie, zmusił Hydrę do wyjścia z nory, rażąc ją płonącymi strzałami, po czym wstrzymał oddech. i ją schwytał, ale potwór owinął mu się wokół nóg i usiłował powalić na ziemię. Na próżno walił pałką po łbach Hydry - ledwie jedną rozbił, a już na jej miejsce pojawiały się dwie lub trzy nowe.

Olbrzymi rak wypełzł z bagna na pomoc Hydrze i wpił się w nogę Heraklesa. Ten gwałtownym uderzeniem rozwalił jego skorupę, wzywając jednocześnie na pomoc Jolaosa. Joalos podpalił jeden koniec gaju, po czym by powstrzymać pojawienie się nowych głów Hydry, przypalał miejsca, w których wyrastały; w ten sposób zatamował upływ krwi.

Teraz Herakles mieczem lub też złotym pałaszem uciął nieśmiertelną głowę - niektóre jej części były ze złota i zakopał ją, syczącą jeszcze, pod ciężkim głazem przy drodze do Elajos. Ścierwo wypatroszył i zanurzył swe strzały w żółci. Odtąd najmniejsza rana zadana tymi strzałami była śmiertelna.

Hera nagrodziła raka, umieszczając jego wizerunek między znakami zodiaku, Eurysteus jednak uważał, że praca ta nie została należycie wykonana, ponieważ Jolaos podawał głównie.

Źródło:

• Robert Graves - Mity Greckie

Komentarze:

{Komentarze zostaną dodane wkrótce}

Jeśli masz trochę czasu i chciałbyś wesprzeć mnie w utrzymaniu strony CiekawaMitologia.pl, zapraszam do zrzutki:

Więcej: